خورشید سلاحی برای نابودی زمین دارد و به آن طوفان CME می گویند

خورشید از اوایل سال 2022 به طور فزاینده ای طوفان های خورشیدی قدرتمندی را به سمت زمین منفجر می کند. و این تا سال 2023 ادامه خواهد داشت، زمانی که به اوج حداکثر فاز خورشیدی خود می رسد و این مشکل بزرگی برای زمین ایجاد می کند. در حالی که اکثر این طوفان ها تا حد زیادی بی ضرر هستند، برخی از آنها اثرات مخربی بر ما داشته اند. در اوایل سال جاری، 40 ماهواره استارلینک در اثر طوفان خورشیدی نابود شدند و این روزها به طور منظم مخابره رادیویی امواج کوتاه و عملیات GPS را مختل می کنند. این طوفان های خورشیدی که آسیب قابل توجهی به زمین وارد می کنند، طوفان های CME یا طوفان های پرتاب جرم تاجی نامیده می شوند. اما آنها چه هستند و چه تفاوتی با یک طوفان خورشیدی معمولی دارند؟ بخوانید تا متوجه شوید.

فناوری پشت مدارگرد خورشیدی و نحوه شناسایی این طوفان های CME

مدارگرد خورشیدی یک ماهواره رصدی خورشیدی است که توسط آژانس فضایی اروپا (ESA) توسعه یافته و توسط ESA و ناسا اداره می شود. این ماهواره مجهز به ابزارهای تکنولوژیکی پیشرفته برای رصد و تشخیص طوفان های خورشیدی و طوفان های CME است. این ماهواره حاوی تحلیلگر پلاسمای باد خورشیدی است، ابزاری که شامل مجموعه‌ای از حسگرها است که می‌تواند چگالی، سرعت و دمای بادهای خورشیدی را اندازه‌گیری کند. همچنین دارای یک مغناطیس سنج برای اندازه گیری میدان مغناطیسی طوفان خورشیدی و امواج رادیویی و پلاسما (RPW) است که ویژگی های امواج الکترومغناطیسی و الکترواستاتیکی را در باد خورشیدی تعیین می کند.

طوفان CME چیست و چقدر خطرناک است؟

طوفان CME به سادگی یک طوفان خورشیدی است که در اثر برخورد ذرات CME به مگنتوسفر ایجاد می شود. راه‌های زیادی وجود دارد که خورشید می‌تواند اثری شبیه طوفان خورشیدی روی زمین ایجاد کند. متداول ترین آنها طوفان های خورشیدی مبتنی بر تشعشع هستند که زمانی رخ می دهند که یک شراره خورشیدی بر روی خورشید فوران می کند و تشعشعات قدرتمندی را به سمت زمین می فرستد. آن‌ها سریع‌ترین حرکت را دارند و شناخته شده‌اند که باعث کسوف رادیویی در زمین می‌شوند. نوع دیگر طوفان خورشیدی طوفان خورشیدی فعال شده با CIR است. CIR ها (مناطق برهم کنش دوار) شکاف هایی در مگنتوسفر هستند که زمانی ایجاد می شوند که بادهای خورشیدی با سرعت یا جهت های مختلف به طور همزمان به زمین نزدیک می شوند. این به طور موقت مغناطیس کره را ضعیف می کند، بیش از حد معمول تابش خورشیدی را وارد می کند و طوفان های ژئومغناطیسی را ایجاد می کند.

طوفان CME با هر دو متفاوت است زیرا زمانی ایجاد می شود که یک لکه خورشیدی منفجر می شود و ذرات خورشیدی (پلاسما) را همراه با امواج مغناطیسی و تشعشعی قوی می فرستد. وجود ذرات خورشیدی سرعت را کاهش می دهد و معمولا 24 تا 48 ساعت طول می کشد تا طوفان خورشیدی به زمین برسد. اما هنگامی که به آن برسد، می تواند تأثیر مخربی ایجاد کند. می تواند به ماهواره ها آسیب برساند، انتقال بی سیم مانند GPS، شبکه تلفن همراه و اتصال اینترنت را مختل کند و به شبکه های برق آسیب برساند. وحشتناک ترین نمونه از طوفان CME رویداد Carrington است که در سال 1859 رخ داد.