عنکبوت خیره کننده در فضا! تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا سحابی کیهانی نادر رتیل را ثبت کرد.

تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا بار دیگر تصویری خیره کننده تولید کرده است. قدرتمندترین تلسکوپ فضایی جهان در حال کار اضافی برای اندازه گیری اعماق کیهان و گرفتن تصاویری از ما است که قبلاً دیده نشده بود. و تا کنون ناامید نشده است. از تصویربرداری از «کوه‌ها» و «دره‌های» سحابی کارینا گرفته تا نمایش یک کهکشان فانتوم در فاصله میلیون‌ها سال نوری، دانشمندان توسط تصاویر قلمرو فضایی ناشناخته غرق شده‌اند. تلسکوپ جیمز وب برای افزودن به فهرست افتخاراتش، اکنون تصویری از سحابی گرفته است که شبیه عنکبوت رتیل است که در حال تعقیب برای قربانی بعدی خود است. نام رتیل از این واقعیت گرفته شده است که این سحابی شباهت زیادی به پاهای مودار عنکبوت رتیل دارد.

ناسا با انتشار این تصویر در وبلاگ خود خاطرنشان کرد: «در این تصویر موزاییکی که 340 سال نوری را در بر می گیرد، دوربین فروسرخ نزدیک وب (NIRCam) ناحیه ستاره ساز سحابی رتیل را در نور جدید نشان می دهد که شامل ده ها هزار سحابی رتیل می شود. قبل از ستاره های جوانی که قبلا در غبار کیهانی پوشانده شده بودند دیده شده بود. به نظر می رسد فعال ترین منطقه با ستاره های جوان پرجرم که آبی کم رنگ به نظر می رسند می درخشد. اگرچه این تصویر باورنکردنی به نظر می رسد، اما این منطقه خود از نظر کیهانی مهم است.

تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا از سحابی رتیل عکس می گیرد

منطقه فضایی به طور رسمی 30 Doradus نامیده می شود. این یک نوع مهد کودک کیهانی است که در آن هزاران و هزاران ستاره جوان شکل می گیرند. این ستارگان به دلیل دوری آنها از زمین و به دلیل سن کم آنها باعث می شود تا نور کمتری نسبت به ستارگان بالغ نداشته باشند. به دلیل ظاهرش سحابی رتیل نامیده می شود. این کهکشان در فاصله 161000 سال نوری از ما در کهکشان ابر ماژلانی بزرگ قرار دارد.

ناسا در یک پست وبلاگی خاطرنشان کرد: سحابی رتیل بزرگترین و درخشان ترین منطقه ستاره ساز در گروه محلی است، کهکشان های نزدیک به راه شیری ما. این خوشه محلی همچنین خانه داغ ترین و پرجرم ترین ستارگان شناخته شده برای ما است.

ناسا در توضیح اینکه چرا تلسکوپ فضایی وب این منطقه را رصد کرده است، خاطرنشان کرد: «یکی از دلایلی که سحابی رتیل مورد توجه ستاره شناسان است این است که این سحابی دارای نوع ترکیب شیمیایی مشابهی با مناطق ستاره ساز غول پیکری است که در کیهان مشاهده شده است. ظهر فضا، زمانی که فضا فقط چند میلیارد سال قدمت داشت و تشکیل ستاره در اوج خود بود. مناطق ستاره‌زایی در کهکشان راه شیری ما ستاره‌هایی را با سرعت خشمگین سحابی رتیل تولید نمی‌کنند و ترکیب شیمیایی متفاوتی دارند. این امر باعث می‌شود رتیل نزدیک‌ترین (یعنی ساده‌ترین نمونه برای بررسی جزئیات) از آنچه در کیهان اتفاق می‌افتد، زمانی که به اوج ظهر درخشان خود می‌رسد، باشد. وب به ستاره شناسان این فرصت را می دهد تا مشاهدات تشکیل ستاره در سحابی رتیل را با مشاهدات عمیق این تلسکوپ از کهکشان های دور از عصر واقعی ظهر کیهانی مقایسه و مقایسه کنند.