اندروید هنوز هم آیفون را به روشی کوچک (اما مهم) شکست می دهد

تلفن های ما، همانطور که می دانید، گاهی اوقات می توانند به چاله های بی انتها تبدیل شوند. تقریباً همه، کشش مقاومت ناپذیر صرف ساعت‌ها جابه‌جایی بی‌مورد از یک رسانه اجتماعی یا برنامه سرگرمی را تجربه کرده‌اند. و این روال حتی یک نام دارد – “Doomscrolling”.

خوشبختانه، اساتیدی که دنیای گوشی های هوشمند را کنترل می کنند، یعنی گوگل و اپل، از این مشکل آگاه هستند و ابزارهایی را ارائه می دهند که مدام به شما یادآوری می کنند که چشمان خود را از روی صفحه بردارید و برای بازیابی حواس خود، دنیای فیزیکی را دوباره بررسی کنید.

هر دو اندروید و iOS دارای مکانیسم‌های داخلی هستند که برای ایجاد نظم و انضباط در نحوه استفاده از تلفن‌ها مفید است. به عنوان بخشی از ماموریت‌های خود برای کمک به مردم برای مبارزه با عادت‌های استفاده نامحدود خود، App Timemer در Android و App Limits در iOS به شما اجازه می‌دهد تا میزان استفاده روزانه را برای مدت زمانی که می‌توانید از برنامه‌های خاص در تلفن‌های خود استفاده کنید، تعیین کنید. اندروید احتمالاً در محدود کردن واقعی استفاده از برنامه مؤثرتر است. این یک مزیت کوچک بر روی کاغذ است، اما می تواند تاثیر قابل توجهی در بهبود ارتباط با گوشی هوشمند شما داشته باشد.

چگونه iOS و Android استفاده از برنامه را محدود می کنند

سال 2018 سال طلایی بود که گوگل و اپل توجه خود را به رهایی ما از چنگال اعتیاد به گوشی های هوشمند معطوف کردند. گوگل تایمرهای اپلیکیشن را به عنوان بخشی از طرح رفاه دیجیتال خود معرفی کرد که با اندروید 9 پای شروع شد. اپل همچنین با iOS 12 در همان سال شروع به کار کرد و محدودیت‌های برنامه‌ها را در دسته Screen Time معرفی کرد تا به کاربران آیفون و آی‌پد کمک کند تا زمان صرف شده با تلفن را کاهش دهند.

هر دو سیستم عامل تلفن همراه رویکردهای یکسانی دارند تا به شما کمک کنند زمان استفاده از برنامه ها را محدود کنید. اندروید به شما امکان می دهد زمان صرف شده در یک برنامه را هر روز نظارت کنید و حداکثر دوز روزانه را تنظیم کنید.

iOS اطلاعات مشابهی در مورد استفاده روزانه ارائه می دهد، آن را بر اساس برنامه های مختلف تقسیم بندی می کند و به شما امکان می دهد محدودیت های روزانه برای هر برنامه ای که ممکن است فضای بیشتری از آنچه می خواهید اشغال کند تعیین کنید.

iOS علاوه بر تنظیم یک تایمر سختگیرانه برای برنامه های جداگانه، محدودیت هایی را بر اساس دسته برنامه نیز مجاز می کند. چندین دسته وجود دارد که می‌توانید به‌جای اینکه محدودیت‌هایی را برای هر برنامه به‌صورت جداگانه تعیین کنید، به‌طور هم‌زمان برای محدود کردن آن‌ها استفاده کنید. می توانید همه برنامه های ارائه شده در یک دسته را انتخاب کنید یا فقط آنهایی را که می خواهید محدود کنید علامت بزنید. و حتی بهتر از آن، امکان تنظیم این محدودیت ها برای روزهای خاصی از هفته است، ویژگی که در اندروید وجود ندارد.

درست است که محدودیت‌های برنامه در iOS دقیق‌تر به نظر می‌رسند و کنترل‌های دقیق‌تری در مورد نحوه مدیریت تعاملات خود با برنامه‌هایی که توجه شما را جلب می‌کنند، ارائه می‌دهد. آندروید در مقایسه با آن مطمئناً خام و زودرس به نظر می رسد. اما با وجود همه زنگ‌ها و سوت‌هایش، iOS همچنان در کنار گذاشتن مؤثر شما از تخلیه برنامه از اندروید عقب است.

اندروید یک مزیت بسیار واضح دارد

برای توضیح اینکه چرا این را می گویم، اجازه دهید شما را از طریق سناریوهای مختلف در زمانی که در شرف اتمام تخصیص روزانه iOS و Android خود هستید آشنا کنم.

بیایید با پیاده سازی اپل شروع کنیم. پنج دقیقه قبل از رسیدن به پایان محدودیت برنامه روزانه، iOS با یک اعلان حساس به زمان به شما اطلاع می‌دهد. هنگامی که آن پنج دقیقه آخر تمام شد، یک پنجره بازشو تمام صفحه شما را پوشش می دهد و به شما می گوید که محدودیت روزانه تمام شده است.

در پاسخ، می توانید ضربه بزنید باشه یا محدودیت را نادیده بگیرید. دومی به شما امکان می دهد محدودیت را یک دقیقه یا 15 دقیقه دیگر افزایش دهید – یا محدودیت روزانه را به طور کامل نادیده بگیرید. اگر شما هم مثل من هستید، احتمالاً یک دقیقه دیگر وقت بگذارید و خودتان را از آن ترفندهای آشپزی تصادفی یا ویدیوهای بامزه بچه گربه جدا کنید.

وقتی آن دقیقه تمام شد، iOS دوباره از شما می خواهد که آیفون را نگه دارید یا دوباره محدودیت را نادیده بگیرید. اگر دوباره محدودیت را نادیده بگیرید، دیگر گزینه اضافه کردن یک دقیقه اضافی را نخواهید دید. در عوض، اکنون مجبور خواهید بود تایمر را 15 دقیقه دیگر افزایش دهید یا محدودیت روزانه را به طور کامل نادیده بگیرید.

در این یک دقیقه بیشتر، ویدیوی زیر توجه شما را جلب خواهد کرد. می توانید آن را در بین بگذارید یا ۱۵ دقیقه به دوز روزانه خود اضافه کنید. پانزده دقیقه بعد، آیفون مودبانه دوباره به شما یادآوری می کند که از برنامه خارج شوید.

از آنجا به بعد همه چیز برای من اینگونه پیش می رود. من تا به حال اکثر روزها تلفنم را دور نگه داشته ام. اما در روزهایی که خودکنترلی من ضعیف تر از حد معمول است، ممکن است دوباره محدودیت را نادیده بگیرم. این گزینه گزینه تمدید تایمر را 15 دقیقه دیگر یا نادیده گرفتن محدودیت روزانه یک بار برای همیشه نشان می دهد. این چرخه تا زمانی ادامه می‌یابد که قدرت را جمع‌آوری کنم تا (به طور موقت) شیاطین درونی‌ام را واژگون کنم، و باعث می‌شوم که به تماشای این ویدیوهای شگفت‌انگیز ادامه دهم. حتی بدتر از آن، اپل با آپدیت اخیر iOS 17 خود کاری برای تغییر این وضعیت انجام نداد.

و این یکی از دلایلی است که من ترجیح می دهم از اندروید استفاده کنم. در مقایسه با محدودیت های برنامه، تایمرها در اندروید بسیار ساده تر هستند. شما مانند iOS توانایی گروه بندی برنامه ها را ندارید، بنابراین باید برای هر برنامه به صورت جداگانه یک تایمر تنظیم کنید.

مانند iOS، اندروید نیز پنج دقیقه قبل از مسدود کردن به شما یادآوری می کند. و در پایان این پنج دقیقه، به سادگی برنامه را با یک پیام هشدار می بندد که به محدودیت روزانه خود رسیده اید.

این است! هیچ گزینه ای برای نادیده گرفتن محدودیت یا تمدید تایمر ندارید. تنها راه استفاده مجدد از برنامه این است که در قسمت تنظیمات به Digital Wellbeing بروید و تایمر روزانه خود را تغییر دهید. این اصطکاک اضافی یک عامل بازدارنده بسیار بزرگتر از صفحه یادآوری iOS است که به دکمه های چرت زدن دسترسی آسان می دهد.

اگر از تلفن Pixel استفاده می‌کنید، صفحه نمایش شما نیز در آخرین لحظه به رنگ خاکستری در می‌آید، اما این ممکن است برای همه تلفن‌های اندرویدی صادق نباشد. در مورد اینکه چگونه دیگر رابط‌های اندرویدی تایمرهای برنامه را مدیریت می‌کنند، من به خصوص اجرای سامسونگ را دوست دارم.

سامسونگ حد وسط را پیدا کرد

رابط کاربری One UI سامسونگ یک حد وسط بین ارائه گزینه های تکرارشونده برای افزایش بی نهایت محدودیت روزانه یا مسدود کردن کامل برنامه ارائه می دهد. زمانی که 10 دقیقه فرصت دارید تا برنامه را ببندید، One UI برای شما یادآوری ارسال می کند. می توانید اخطار را نادیده بگیرید یا 10 دقیقه دیگر اضافه کنید. اگر اخطار را نادیده بگیرید، اعلان مشابهی را در پنج دقیقه باقی مانده و دوباره زمانی که فقط یک دقیقه باقی مانده است، خواهید دید.

اگرچه این فعال تر از اندروید استوک است، اما فقط یک بار می توانید تایمر برنامه را افزایش دهید. اگر 10 دقیقه به مجوز خود اضافه کنید، گزینه تمدید تایمر از اعلان‌های با زمان محدود بعدی ناپدید می‌شود. به این ترتیب، رویکرد سامسونگ نسبت به اندروید سهام سخت‌تر و سخت‌تر از iOS به نظر می‌رسد.

گوگل و اپل باید بیش از حداقل کاری انجام دهند

همانطور که از نحوه مدیریت هر دو سیستم عامل تلفن همراه با محدودیت‌های برنامه‌ها می‌توان فهمید، نادیده گرفتن و نادیده گرفتن محدودیت‌های iOS بسیار آسان‌تر به نظر می‌رسد. در همین حال، اندروید سخت‌گیرانه عمل می‌کند و با انجام مراحل اضافی تغییر دائمی تایمر (تا زمانی که دوباره محدودیت روزانه را کاهش دهید)، حس مقاومت را به شما اضافه می‌کند.

برای من، رویکرد Android بسیار منطقی است زیرا برخی از برنامه ها – مانند رسانه های اجتماعی – عمداً برای تغذیه از ناامنی های ما طراحی شده اند. توسعه دهندگان برنامه اغلب با وقاحت الگوریتم هایی را پیاده سازی می کنند که دقیقاً به ما نشان می دهد که دقیقاً چه چیزی از طریق خودکنترلی ما مانند یک گلوله در یک تکه کاغذ شکسته می شود. تا زمانی که این اتفاق نیفتد، مغز باهوش ما دلیلی پیدا می‌کند که چند دقیقه بیشتر خواندن شوخی‌های توییتری یا تماشای یک TikTok دیگر بی‌ضرر خواهد بود. اما می دانیم که اینطور نیست!

مسدود کردن برنامه‌ها تنها نیمی از راه‌حل است، و من فکر می‌کنم گوگل و اپل باید به ما انگیزه بدهند که به طور هدفمند وقت خود را دور از تلفن‌هایمان بگذرانیم – مانند OnePlus با حالت Zen خود، که تلفن را قفل می‌کند و شما را مجبور می‌کند زمانی را دور بگذرانید. با این حال، تعداد زیادی از این شرکت‌های غالب وجود ندارد و تایمرهای برنامه فقط به‌روزرسانی‌های جزئی دریافت کرده‌اند. از آنجایی که برنامه‌ها و تجربیات فناوری همه‌جانبه‌تر می‌شوند، بسیار مهم است که Google و Apple راه‌هایی اضافه کنند تا از قطع ارتباط ما با واقعیت‌هایمان جلوگیری کنند.

با این حال، با آنچه که داریم، فکر می‌کنم اندروید هنوز هم در کمک به سالم ماندن ما موثرتر از iOS است، حتی اگر اندکی باشد.

توصیه های سردبیران