ثروت هنگفت حاصل از استخراج سیارک – مشکلی که هیچ کس درباره آن صحبت نمی کند

استخراج سیارک ها می تواند ثروت های ناگفته و مسائل اخلاقی دشوار را باز کند. آیا برای رسیدن به سکوی پرتاب آماده هستیم؟ استخراج سیارک زودتر از آنچه مردم تصور می کنند انجام می شود. چندین شرکت استخراج سیارک موارد تجاری قوی ایجاد کرده اند. مأموریت‌های نمایشی می‌توانند ظرف چند سال برای سرمایه‌گذاران علاقه‌مند، صبور و با بودجه خوب ظاهر شوند.

مشتاق ترین طرفداران استخراج سیارک پیشنهاد می کنند که می تواند تریلیون ها دلار ثروت را باز کند. تحلیلگران هوشیارتر: ده ها میلیارد.

منابع فضایی گاهی با منابع دریا مقایسه می شوند. اما مانع ورود به اقیانوس یک خط ماهیگیری یا تور یا توانایی غواصی است. از سوی دیگر، استخراج سیارک به فناوری پیشرفته و سرمایه اولیه زیادی نیاز دارد.

سطح ثروت مورد نیاز برای انجام یک سرمایه گذاری استخراج سیارک در دستان تعداد بسیار کمی از مردم متمرکز است. تفاوت های زیادی بین کسانی که می توانند از منابع بهره ببرند و کسانی که بیشتر در معرض آسیب ناشی از بهره برداری هستند، وجود دارد.

همچنین به نظر می رسد، اگر محتمل نباشد، که اولین موفقیت ها در استخراج سیارک ها تنها موفقیت ها بوده باشد. رقابت با شرکت های مستقر مانع دیگری خواهد بود و ممکن است یک انحصار یا کارتل ایجاد شود.

دانیل پیلچمن، فیلسوف حقوقی، می گوید که استخراج سیارک احتمالاً نابرابری را در زمین افزایش می دهد. او استدلال کرد که بنابراین این یک عمل غیراخلاقی است، مگر اینکه بتوان آن را تنظیم کرد تا برای همه منافعی به همراه داشته باشد. جیمز شوارتز، همچنین یک فیلسوف، می‌گوید که استخراج منابع از سیارک‌ها بعید است که “به طور قابل توجهی رفاه انسان‌های معمولی را بهبود بخشد” و به طور کلی غیراخلاقی است. او پیشنهاد می کند که این منابع برای حمایت از نیازهای فضایی به جای نیازهای زمینی استفاده می شود، نتیجه ای که همه با آن موافق نیستند.

کیهان شناس آپارنا ونکاتسان می گوید که برای جلوگیری از “گسترش ذهنیت استعمار به مقیاس واقعا کیهانی” نیاز به ادغام دانش بومی و نجوم اولیه وجود دارد. این طرز فکر استعماری عمیقاً با بسیاری از انگیزه های بیان شده برای بهره برداری از منابع موجود در فضا و توانایی آن در تجهیز گسترش انسان به منظومه شمسی در هم آمیخته است.

بسیاری دیگر از دانشمندان فضایی استدلال می‌کنند که «این مهم است که اخلاق و شیوه‌های ضد استعماری ملاحظات اصلی برای حفاظت از سیاره باشد». آنها توصیه می کنند که جامعه علوم فضایی اخلاق ماموریت های سیاره ای را برای کشف موضوعاتی مانند “حفظ محیط زیست در اجرام سیاره ای”، “تأثیر طولانی مدت زیست محیطی استخراج منابع بر روی اجرام سیاره ای” و “تأثیر کوتاه مدت تا حد زیادی استخراج نامحدود منابع بر روی نابرابری ثروت.

این میراث تصمیم‌گیری استعماری که در طول تاریخ به مردم بومی آسیب رسانده است، لکه‌ای بر حرفه معدن‌کاری گذاشته است – میراثی که معدن‌کاران فضایی بهتر است از آن اجتناب کنند. به عنوان مثال، نیروی کار معدن تا حدودی به دلیل چالش جذب کارمندانی که در مراحل اولیه شغلی هستند و نسبت به نسل قبلی به محیط‌زیست‌تر فکر می‌کنند، در حال پیر شدن است. ارزیابی‌های اثرات زیست‌محیطی، که اکنون بخشی استاندارد از فرآیند تایید برای بسیاری از معادن بزرگ جدید است، می‌تواند برای استخراج سیارک‌ها اعمال شود. شرکت های معدنی به طور فزاینده ای نگران دریافت “مجوز اجتماعی برای فعالیت” از ذینفعان محلی هستند که در صورت نارضایتی، عملیات معدن را با اعتصاب و محاصره متوقف می کنند.

استخراج سیارک ممکن است به گونه ای که قابل مقایسه با استخراج زمینی باشد به انسان آسیب نرساند، اما اختلال و گرد و غبار ناشی از عملیات معدن همچنان امکان پذیر است. فیزیکدان پل ویگرت زمانی که ناسا و آژانس فضایی اروپا سعی کردند سیارک دیدیموس را برای آزمایش یک سیستم جلوگیری از برخورد سیارک به حرکت درآورند، پخش گرد و غبار را مطالعه کرد. او به این نتیجه رسید که در حالی که گرد و غبار و زباله های آزاد شده هیچ تهدیدی برای زمین ایجاد نمی کند، عملیات معدنکاری به طور قابل قبولی می تواند تعداد زیادی از این زباله ها را تولید کند.

در طرف دیگر این سؤال که آیا استخراج سیارک‌ها اخلاقی است یا خیر، این سؤال است که آیا اخلاقی است که منابع گسترده‌ای از منابع دست نخورده باقی بماند. منابعی که برای چیزهایی مانند انرژی سبز و کشاورزی در مقیاس بزرگ مفید هستند. منابع سیارکی بعید است که حاوی حیات باشند، و در همین حال تنها سیاره ای با حیات شناخته شده در منظومه شمسی، زمین، همچنان مورد بهره برداری قرار می گیرد. سنجیدن این سوالات اخلاقی ممکن است در مواجهه با تغییرات آب و هوا و فروپاشی اکوسیستم ضروری باشد. فیلیپ متزگر، دانشمند سیاره‌شناسی، استدلال می‌کند که استخراج فضایی راه‌حل‌هایی را برای نیازهای رو به رشد انرژی زمین که در حال حاضر امکان‌پذیر نیست، مانند ارسال انرژی خورشیدی از طریق امواج مایکروویو به زمین، امکان‌پذیر می‌سازد.

سازمان ملل معتقد است که اکتشافات فضایی باید به نفع همه انجام شود. منطقی است که جامعه‌ای که از آن خواسته می‌شود سرمایه‌گذاری در فن‌آوری‌های پایه را تامین کند و در ازای آن نه تنها آسیبی از استخراج سیارک‌ها وارد نمی‌شود، بلکه سهم عادلانه‌ای از مزایای مثبت ناشی از آن را نیز طلب کند.

علم فضایی اغلب به دلیل توانایی آن در الهام بخشیدن به نسل های آینده مورد ستایش قرار می گیرد. این الهام می‌تواند هر دو راه را قطع کند: اینکه چگونه مردم در برداشتن این گام‌ها به فضا عمل می‌کنند، سوابقی ایجاد می‌کند که نسل‌های آینده از آن پیروی می‌کنند یا باید آن را لغو کنند. سوال تنها این نیست که چگونه پیشرفت فنی داشته باشیم، بلکه این است که آیا باید پیشرفت کنیم.

توسط اندرو اس. ریوکین، دانشگاه جان هاپکینز

(360info.org)