مطالعه: سیارک 10 کیلومتری که همه دایناسورها را کشت، باعث ایجاد یک زلزله بزرگ شد

۶۶ میلیون سال پیش، یک سیارک ۱۰ کیلومتری به زمین برخورد کرد و باعث انقراض دایناسورها شد. شواهد جدید حاکی از آن است که برخورد Chicxulub همچنین باعث زمین‌لرزه‌ای به‌قدری قوی شد که هفته‌ها تا ماه‌ها پس از برخورد سیاره را تکان داد. مقدار انرژی آزاد شده در این “مگازلزله” 1023 ژول برآورد شده است که حدود 50000 برابر انرژی آزاد شده در زلزله 9.1 ریشتری سوماترا در سال 2004 است.

هرمان برمودز شواهدی از این “مگا زلزله” را در نشست آتی GSA Connects در دنور این یکشنبه، 9 اکتبر ارائه خواهد کرد. در اوایل سال جاری، با حمایت یک کمک هزینه تحقیقاتی دانشجویی GSA، برمودز از رخنمون‌های مرز بدنام رویداد انقراض جمعی کرتاسه-پالئوژن (K-Pg) در تگزاس، آلاباما و می‌سی‌سی‌پی بازدید کرد تا به کارهای قبلی خود اضافه کند. در کلمبیا و مکزیک شواهدی از تأثیر فاجعه بار مستند شده است.

در سال 2014، در حین انجام کار میدانی در جزیره گورگونیلا کلمبیا، برمودز رسوبات کروی را کشف کرد – لایه‌هایی از رسوب پر از مهره‌های شیشه‌ای ریز (تا اندازه 1.1 میلی‌متر) و قطعاتی به نام‌های “تکتیت” و “میکروتکتیت” که به داخل پرتاب می‌شوند. جو در هنگام برخورد یک سیارک این دانه‌های شیشه‌ای زمانی تشکیل می‌شوند که گرما و فشار حاصل از برخورد، پوسته زمین را ذوب کرده و پراکنده می‌کند و حباب‌های کوچک و مذاب را به اتمسفر پرتاب می‌کند تا تحت تأثیر گرانش به صورت شیشه به سطح زمین بریزد.

صخره هایی که در سواحل جزیره گورگونیلا پیدا شده اند، داستانی از ته اقیانوس را روایت می کنند – تقریباً 2 کیلومتر پایین تر. در آنجا، در حدود 3000 کیلومتری جنوب غربی محل برخورد، شن، گل و موجودات کوچک اقیانوسی هنگام برخورد سیارک روی کف اقیانوس انباشته شده بودند. لایه‌های گل و ماسه‌سنگ تا عمق 10 تا 15 متری زیر کف دریا دچار تغییر شکل رسوبی نرم شدند که امروزه در رخنمون‌ها حفظ شده است، که برمودز آن را به لرزش ناشی از برخورد نسبت می‌دهد. گسلش و تغییر شکل ناشی از لرزش از طریق لایه غنی از کروی که پس از برخورد رسوب کرده است به سمت بالا ادامه می یابد، که نشان می دهد لرزش باید هفته ها و ماه ها طول بکشد تا این رسوبات دانه ریزتر به کف اقیانوس برسند. درست بالای این رسوبات کروی، هاگ های سرخس حفظ شده نشان دهنده اولین بازیابی حیات گیاهی از زمان برخورد است.

برمودز توضیح می‌دهد: «سایتی که در جزیره گورگونیلا پیدا کردم، مکانی فوق‌العاده برای مطالعه مرز K-Pg است، زیرا یکی از بهترین مکان‌هایی است که حفظ شده است و در اعماق اقیانوس قرار داشت، بنابراین تحت تأثیر سونامی قرار نگرفت.

شواهدی مبنی بر تغییر شکل ناشی از زلزله بزرگ در مکزیک و ایالات متحده نیز حفظ شده است. در نوردهی ال پاپالوت در مکزیک، برمودز شواهدی از مایع شدن را مشاهده کرد – زمانی که تکان‌های شدید باعث می‌شود رسوبات اشباع از آب به صورت مایع جریان پیدا کنند. در می‌سی‌سی‌پی، آلاباما و تگزاس، برمودز گسل‌ها و شکاف‌هایی را که احتمالاً مرتبط با زلزله بزرگ بودند، ثبت کرد. او همچنین رسوبات سونامی را در چندین رخنمون به جا مانده از یک موج عظیم که بخشی از فجایع آبشاری ناشی از برخورد سیارک بود، ثبت کرد.