تلسکوپ وب ناسا یک پرتره ستاره‌دار از ستون‌های آفرینش را می‌گیرد.
تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا چشم انداز بسیار دقیقی از ستون های آفرینش را به تصویر کشیده است، جایی که ستارگان جدید شکل می گیرند.
تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا منظره ای سرسبز و بسیار دقیق از ستون های آفرینش نمادین را به تصویر کشیده است، جایی که ستارگان جدید در ابرهای متراکم گاز و غبار شکل می گیرند. ستون‌های سه‌بعدی مانند صخره‌های باشکوه به نظر می‌رسند، اما نفوذپذیری بیشتری دارند. این ستون‌ها از گاز و غبار خنک بین‌ستاره‌ای تشکیل شده‌اند که گاهی در نور نزدیک به فروسرخ نیمه‌شفاف به نظر می‌رسند.
دیدگاه جدید وب از ستون های آفرینش، که اولین بار با تصویربرداری آنها توسط تلسکوپ فضایی هابل ناسا در سال 1995 مشهور شد، به محققان کمک می کند تا مدل های تشکیل ستاره خود را با شناسایی تعداد بسیار دقیق تری از ستاره های تازه شکل گرفته، همراه با مقادیر گاز، اصلاح کنند. و گرد و غبار در منطقه با گذشت زمان، آنها شروع به ایجاد درک روشن تری از چگونگی شکل گیری و انفجار ستاره ها از این ابرهای غبار طی میلیون ها سال خواهند کرد.
ستارگان تازه شکل گرفته دزدان صحنه در این تصویر از Webb Near Infrared Camera (NIRCam) هستند. اینها گوی های قرمز روشن هستند که معمولاً دارای سنبله های پراش هستند و در خارج از یکی از ستون های غبار قرار دارند. وقتی توده‌هایی با جرم کافی در ستون‌های گاز و غبار تشکیل می‌شوند، تحت نیروی گرانش خود شروع به فروپاشی می‌کنند، به آرامی گرم می‌شوند و در نهایت ستاره‌های جدیدی را تشکیل می‌دهند.
در مورد آن خطوط مواج که مانند گدازه در انتهای برخی از ستون ها به نظر می رسند، چطور؟ اینها پرتاب های ستاره هایی هستند که هنوز در گاز و غبار در حال شکل گیری هستند. ستارگان جوان به طور دوره ای جت های مافوق صوت را که با ابرهایی از مواد مانند این ستون های ضخیم برخورد می کنند، پرتاب می کنند. این گاهی اوقات منجر به ضربه های کمانی نیز می شود که می تواند الگوهای موجی مانند یک قایق را در حین حرکت در آب ایجاد کند. درخشش بنفش از مولکول‌های هیدروژن پرانرژی ناشی می‌شود که از جت‌ها و شوک‌ها به وجود می‌آیند. این در ستون دوم و سوم از بالا مشهود است – تصویر NIRCam عملاً با فعالیت آنها تپش می یابد. سن این ستاره های جوان تنها چند صد هزار سال تخمین زده می شود.
اگرچه ممکن است به نظر برسد که نور مادون قرمز نزدیک به وب اجازه می دهد تا از میان ابرها نفوذ کند و فواصل کیهانی زیادی را فراتر از قطب ها آشکار کند، اما هیچ کهکشانی در این نما وجود ندارد. در عوض، مخلوطی از گاز و غبار نیمه شفاف که به عنوان محیط بین ستاره ای در متراکم ترین بخش قرص کهکشان راه شیری شناخته می شود، دید ما را نسبت به جهان عمیق تر مسدود می کند.
این صحنه برای اولین بار توسط هابل در سال 1995 تصویربرداری شد و در سال 2014 دوباره مورد بازبینی قرار گرفت، اما بسیاری از رصدخانه های دیگر نیز به عمق این منطقه نگاه کرده اند. هر ابزار پیشرفته جزئیات جدیدی را در مورد این منطقه که عملاً مملو از ستاره است به محققان ارائه می دهد.
این تصویر از نزدیک در سحابی عظیم عقاب قرار دارد که 6500 سال نوری از ما فاصله دارد.
تلسکوپ فضایی جیمز وب برترین رصدخانه علوم فضایی جهان است. وب اسرار منظومه شمسی ما را حل خواهد کرد، به فراتر از جهان های دور در اطراف ستاره های دیگر نگاه می کند و ساختارها و منشاء اسرارآمیز جهان و مکان ما در آن را کشف می کند. وب یک برنامه بین المللی است که توسط ناسا با شرکای خود ESA (آژانس فضایی اروپا) و CSA (آژانس فضایی کانادا) هدایت می شود.
