چرا در اولین هفته ایلان ماسک به عنوان مالک توییتر، کاربران در جاهای دیگر هجوم آورده اند؟

یک هفته از ورود ایلان ماسک به دفتر مرکزی توییتر با یک سینک آشپزخانه می گذرد که نشان از تصاحب رسمی شرکت توسط وی دارد.

کاربران توییتر پس از مدتی فرصت دادن به خبر خرید 44 میلیارد دلاری او (حدود 70 میلیارد دلار استرالیا) اکنون در تعجب هستند که او با این پلتفرم چه خواهد کرد.

ماسک با توییتر چه خواهد کرد؟

پس از ماه‌ها تلاش برای نادیده گرفتن تعهد خود برای خرید این پلتفرم، و درست قبل از ورود به یک نبرد حقوقی طولانی، بالقوه شرم‌آور و پرهزینه برای اجرای توافق اولیه، توییتر اکنون در مالکیت خصوصی است.

اگر از برخی کارشناسان رسانه‌ای مرتجع اولیه بگذریم، می‌بینیم که ماسک برای پلتفرمی که هنوز پتانسیل تجاری خود را برای سرمایه‌گذاران و همچنین پتانسیل اجتماعی‌اش برای مصرف‌کنندگان را برآورده نکرده است، هزینه زیادی پرداخت کرده است.

این احتمالاً برخی از اولین حرکت‌های او پس از تصدی مسئولیت را توضیح می‌دهد، مانند برنامه‌ریزی برای گرفتن 8 دلار از کاربران (تعدیل شده توسط ایالت) برای تیک آبی و تهدید به اخراج نیمی از کارکنان توییتر.

او پیش از این، پاراگ آگراوال، مدیرعامل قبلی، ند سگال، مدیر امور مالی، ویجی گید، رئیس حقوقی و شان ادجت، مشاور عمومی را برکنار کرده است.

آیا توییتر (بیش از) به آتش زباله تبدیل خواهد شد؟

نیت ماسک شاید با اولین توییت او پس از خرید این پلتفرم نشان داده شد: “پرنده آزاد شد.”

قبل از خرید، یکی از انتقادات مکرر او از توییتر این بود که محدودیت‌های زیادی در مورد «آزادی بیان» وجود دارد و میانه‌روی باید دوباره فرموله شود تا پتانسیل توییتر به‌عنوان «میدان عمومی شهر واقعی» باز شود.

شکی نیست که ماسک در بیانیه های اجرایی در رسانه های اجتماعی بسیار خوب است، اما ما هنوز شاهد تغییرات واقعی در تعدیل محتوا نیستیم – چه رسد به دیدگاه اتوپیایی ماسک از یک میدان دیجیتال شهر.

“Chief Fool” انتصاب آینده یک “هیئت نظارت محتوا با دیدگاه های مختلف” را پیشنهاد کرد که وظیفه تصمیم گیری در مورد تعدیل و بازیابی حساب را بر عهده خواهد داشت.

این ایده جدیدی نیست. متا از سال 2018 چنین هیئت نظارتی را متشکل از رهبران سیاسی سابق، فعالان حقوق بشر، دانشگاهیان و روزنامه نگاران تشکیل داده است. هیئت مدیره تصمیمات محتوایی را کنترل می کند و شناخته شده است که با تصمیمات مدیرعامل مارک زاکربرگ، به ویژه تعلیق “نامحدود” وی از فیس بوک دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق ایالات متحده در پی شورش در ساختمان کنگره، مخالف است.

مشخص نیست که آیا هیئتی برای بحث در مورد پیشنهاد ماسک برای «برگرداندن ممنوعیت دائمی» توئیتر اعمال شده علیه ترامپ تشکیل جلسه خواهد داد یا اینکه ماسک به هیئت مدیره اجازه خواهد داد تصمیمات او را لغو کند.

صرف نظر از این، پیشنهاد ماسک برای هیئت تعدیل یک گام به عقب است از دیدگاه‌های قبلی او که «مطلق‌گرایانه آزادی بیان» درباره تعدیل محتوا توصیف می‌کرد.

بسیاری نگران هستند که رویکرد او به اعتدال می تواند سخنان نفرت انگیز بیشتری را در توییتر تقویت کند.

طی هفته گذشته، حساب‌های ترول هماهنگ شده تلاش کرده‌اند محدودیت‌های توییتر تحت مدیریت ماسک را با پر کردن این پلتفرم با توهین‌های نژادی آزمایش کنند. به گفته موسسه ملی بیماری های عفونی مستقر در ایالات متحده، استفاده از کلمه N در 28 اکتبر بیش از 500 درصد افزایش یافت. با این حال، یوئل راث، رئیس امنیت و یکپارچگی توییتر، گفت که بسیاری از توییت‌های توهین‌آمیز از تعداد کمی از حساب‌ها منتشر شده‌اند.

مطالعه دیگری که توسط محققان دانشگاه ایالتی مونتکلیر انجام شد، نشان داد که در آستانه خرید ماسک، میزان نفرت انگیزی افزایش یافته است.

راث و ماسک هر دو تایید کردند که “سیاست های توییتر تغییر نکرده است.” قواعد “رفتار نفرت انگیز” به همان صورت باقی می مانند.

مشک یک توپ شل باقی می ماند

شاید نگران‌کننده‌تر از واکنش‌های ترول‌ها، تصمیم ماسک برای ارسال توییت و سپس حذف یک نظریه توطئه درباره همسر نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا، پل پلوسی باشد. ما می‌توانیم این را به‌عنوان علاقه ماسک به انتشار مطالب بیهوده رد کنیم، اما اگر حق انتشار اطلاعات نادرست و حملات شخصی از نوع سخنرانی‌هایی است که او می‌خواهد از آن محافظت کند، ارزش این را دارد که بپرسیم او چه نوع میدان عمومی را متصور است.

ماسک رویکردی تکنوکراتیک به مشکلات اجتماعی ناشی از استفاده از ابزارهای ارتباط آنلاین دارد. این امر مستلزم دسترسی آزاد به فناوری است، «آزادی بیان» را از بافت فرهنگی و اجتماعی آن رها می‌کند و آن را به آسانی و آسان برای همه در دسترس قرار می‌دهد.

معمولا اینطور نیست. به همین دلیل است که ما به تعدیل محتوا و محافظت از قشر آسیب پذیر و به حاشیه رانده شده نیاز داریم.

سؤال دیگر این است که آیا ما می خواهیم میلیاردرها تأثیر مستقیمی بر میادین عمومی ما داشته باشند؟ اگر چنین است، چگونه شفافیت و حفاظت از منافع مصرف کننده را تضمین کنیم؟

ماسک در پوشش نه‌چندان مهیب این تصاحب، این هفته به توییتر دستور داد تا بیش از 1 میلیارد دلار صرفه‌جویی در هزینه‌های زیرساختی سالانه پیدا کند، که به گفته او از کاهش خدمات ابری و فضای سرور ناشی می‌شود. این کاهش‌ها می‌تواند توییتر را در دوره‌های پرترافیک، مانند زمان انتخابات، در معرض خطر خرابی قرار دهد.

این ممکن است جایی باشد که دیدگاه ماسک برای میدان دیجیتال شهر شکست بخورد. اگر قرار است توییتر به چنین فضایی شباهت داشته باشد، زیرساختی که از آن پشتیبانی می کند باید در بحرانی ترین لحظات دوام بیاورد.

اگر از توییتر خسته شدید کجا بروید؟

در حالی که تاکنون هیچ نشانه ای از مهاجرت دسته جمعی از توییتر مشاهده نشده است، تعدادی از کاربران در جاهای دیگر هجوم آورده اند. مدت کوتاهی پس از اینکه ماسک توئیتر را تصاحب کرد، #TwitterMigration شروع به کار کرد. در هفته پس از آن، پلتفرم میکروبلاگینگ Mastodon ده ها هزار دنبال کننده به دست آورده است.

Mastodon متشکل از سرورهای مستقلی است که توسط کاربران مدیریت می شود. هر سرور متعلق به انجمن خود، مدیریت و تعدیل می شود و همچنین می تواند خصوصی شود. نکته منفی این است که سرورها برای اجرا هزینه دارند و اگر سرور دیگر اجرا نشود، تمام محتوا ممکن است از بین برود.

فراریان توییتر نیز به سایت هایی مانند Reddit، Tumblr، CounterSocial، LinkedIn و Discord نقل مکان کرده اند.

البته، بسیاری منتظر خواهند بود تا ببینند جک دورسی، یکی از بنیانگذاران توییتر، چه چیزی را مطرح می کند. اگرچه دورسی سهامی در توییتر دارد، اما یک شبکه رسانه اجتماعی غیرمتمرکز به نام Bluesky Social را راه‌اندازی کرد که اکنون در مرحله آزمایش بتا است.

هدف Bluesky ارائه یک پروتکل شبکه اجتماعی باز است. این به این معنی است که به چندین شبکه رسانه اجتماعی اجازه می دهد تا از طریق یک استاندارد باز با یکدیگر تعامل داشته باشند.

اگر این آزمایش موفقیت آمیز باشد، بیش از یک رقیب برای توییتر خواهد بود. این بدان معنی است که کاربران به راحتی می توانند سرویس ها را تغییر دهند و محتوای خود را با خود به سایر ارائه دهندگان ببرند.

این یک مدل کاملاً کاربر محور برای شبکه های اجتماعی خواهد بود. و می تواند پلتفرم های سنتی را وادار کند تا در شیوه های فعلی جمع آوری داده ها و تبلیغات هدفمند تجدید نظر کنند. این ممکن است فقط یک تصاحب پلتفرم باشد که ارزش انتظار برای آن را داشته باشد.