سیارک عظیم 210 فوتی در حال پرتاب به سمت زمین، ناسا در حالت آماده باش!
برای ردیابی سیارک ها، ناسا همچنین دارای یک سیستم جدید نظارت بر ضربه است که از الگوریتمی به نام Sentry-II برای محاسبه خطر برخورد اجرام نزدیک به زمین استفاده می کند. ناسا می تواند مسیر مداری سیارک را با استفاده از این داده های فروسرخ ردیابی کند و حتی می تواند سال های مداری آن را در آینده پیش بینی کند. تا به امروز، نزدیک به 28000 سیارک نزدیک به زمین با استفاده از ابزارهای فنی مختلف که اجرام در آسمان را ردیابی می کنند، شناسایی شده اند.
با کمک چنین فناوری پیشرفته ای، ناسا قبلاً جزئیات یک سیارک عظیم الجثه را فاش کرده است که به زودی نزدیک ترین فاصله خود را به زمین خواهد داشت.
اطلاعاتی در مورد سیارک 2023 KW2
دانشمندان شیفته سیارک 2023 KW2 به دلیل اندازه عظیم آن هستند. به گفته ناسا، این سیارک تقریباً 210 فوت عرض دارد که از نظر اندازه با یک هواپیمای بزرگ، احتمالاً یک بوئینگ 747 قابل مقایسه است! با توجه به اندازه آن، اگر سیارک 2023 KW2 با این سیاره برخورد کند، می تواند باعث تخریب عظیم شود، به خصوص اگر در منطقه پرجمعیت فرود بیاید.
به گفته آژانس فضایی، سیارک 2023 KW2 باید فردا، 6 ژوئن، در فاصله 4.5 میلیون کیلومتری به نزدیکترین فاصله خود به زمین برسد. در نتیجه، به فهرست رویکردهای نزدیک ناسا اضافه شده است. در حالی که این فاصله ممکن است قابل توجه به نظر برسد، با توجه به اندازه عظیم سیارک، با اندازه گیری های نجومی نسبتاً کوچک است.
در واقع، سیارک 2023 KW2 در حال حاضر با سرعتی شعله ور 36350 کیلومتر در ساعت به سمت زمین می چرخد!
برخورد سیارک در گذشته
اگرچه سیارک ها در چند ماه گذشته به طور ایمن از نزدیکی زمین عبور کرده اند، اما این بدان معنا نیست که برخورد با این سیاره امکان پذیر نیست. در واقع، یک سیارک باعث انقراض یکی از بزرگترین گونه های روی کره زمین در حدود 65 میلیون سال پیش شد – دایناسورها.
بر اساس فرضیه آلوارز، انقراض ناشی از یک سیارک عظیم است که بیش از 65 میلیون سال پیش به زمین برخورد کرد. این سیارک سیاره را شکل داده و احتمالاً باعث آغاز انقراض دایناسورها شده است. دانشمندان حتی دهانه برخوردی این سیارک را در Chicxulub نزدیک شبه جزیره یوکاتان مکزیک پیدا کرده اند.
و چند سال پیش، حادثه چلیابینسک و مدت ها قبل از آن، حادثه تونگوسکا اتفاق افتاد. بزرگترین سیارکی که به زمین برخورد کرده حدود 2 میلیارد سال پیش بود و دهانه وردفورت در نزدیکی ژوهانسبورگ را پشت سر گذاشت.
ناسا این سیارک ها را با مطالعه داده های جمع آوری شده توسط تلسکوپ ها و رصدخانه های مختلف مانند Pan-STARRS، بررسی آسمان کاتالینا و تلسکوپ NEOWISE رصد می کند. ناسا همچنین یک مأموریت نقشه بردار NEO برای پرتاب در سال 2026 برای به دست آوردن اطلاعات عمیق تر با استفاده از یک مدارگرد جدید برنامه ریزی کرده است.