من عینک معمولی خود را با عینک هوشمند تعویض می کنم. از همین رو

عینک می زنم تا ببینم دارم چه کار می کنم. این بدان معنی است که من باید آنها را همیشه بپوشم، بنابراین آنها باید سبک، راحت و شیک باشند. عینک های هوشمند ساخته شده در چند سال گذشته هرگز تمامی این الزامات را برآورده نکرده اند و نصب لنزهای طبی در آنها نیز معمولاً دشوار بوده است. هر چقدر هم که می خواستم، هرگز نمی توانستم به زندگی با آنها به روشی که زوج احمقم زندگی می کنند فکر کنم.

اما پس از آن عینک هوشمند Ray-Ban Meta آمد. آیا اینها می توانند اولین جفتی باشند که می توانم همیشه بپوشم؟ من فکر می کنم بله و برای پیدا کردن این موضوع یک آزمایش طولانی مدت انجام می دهم.

چه چیزی باعث می شود فکر کنم آنها کار خواهند کرد؟

Ray-Ban Meta عینک آفتابی هوشمندی است، درست است؟ احتمالاً شما تنها نیستید که فکر می‌کنید چنین است، اما می‌توانید با نسخه‌ای برای لنزهای شفاف لنز تهیه کنید، و این کاری است که من انجام دادم. دیدن افرادی که Ray-Ban Meta را به عنوان عینک آفتابی آزمایش می کنند بسیار خوب است، اما واقعاً در زندگی من نمی گنجد، و مطمئن هستم که بسیاری دیگر نیز همین احساس را دارند. من در انگلستان زندگی می کنم که در آن آفتاب محدود است. من نمی خواهم فقط در چند روزی که باید عینک آفتابی بزنم از Ray-Ban Meta لذت ببرم. من می خواهم بدانم 300 روز سیاه دیگر چگونه هستند وقتی نمی دانم.

آنها باید با لنزهای شفاف خوب به نظر برسند، اما از آنجایی که من نیز به عینک آفتابی نیاز دارم، لنزهای Transitions را انتخاب کردم که بسته به شرایط نوری از روشن به تیره می شوند. این بدان معناست که من می توانم آنها را در داخل و خارج از خانه بپوشم بدون اینکه در تاریکی فرو رفته یا توسط خورشید کور شوم. برای مرجع، من یک مدیوم Shiny Black Wayfarer با لنزهای Transitions سبز و نسخه وریفوکال خودم می پوشم. این سطح از سفارشی سازی بود که در ابتدا باعث شد فکر کنم که Ray-Ban Meta واقعا می تواند جایگزین عینک معمولی من شود.

فراتر از سفارشی‌سازی، تصمیم برای استفاده از طرح کلاسیک Wayfarer یک تصمیم الهام‌گرفته است، زیرا شکل با اکثر چهره‌ها مطابقت دارد. وزن معقول 47 گرم است که اگرچه از عینک 24 گرمی معمول من سنگین تر است، اما قابل کنترل نیست. سپس قیمت وجود دارد. آخرین جفت عینک معمولی غیرهوشمندی که من با لنزهای وریفوکال خریدم 1000 پوند است که حدود 1280 دلار است – با این لنزها دو سوم هزینه را تشکیل می دهند.

Ray-Ban Meta همان قیمت دارد. بدیهی است که می توانید خیلی کمتر برای عینک خرج کنید، اما اگر طراحی خوب و بهترین و نازک ترین لنز ممکن را می خواهید، نه. این واقعیت که Ray-Ban Meta گرانتر از یک جفت غیرهوشمند با این کیفیت نیست، آنها را به گزینه ای مناسب تبدیل می کند.

بعد از یک هفته همه چیز خوب به نظر می رسد

وقتی شیشه‌ی تازه Ray-Ban Meta را از چشم‌پزشکم برداشتم و آن‌ها را با لنزهای شفاف امتحان کردم، کمی تکان دهنده بود. طراحی Wayfarer بسیار جسورانه تر از عینک های دیگر من است و آنها قطعا بیانیه ای دارند. با این حال، آن‌ها اصلاً نامناسب، کم‌کم و بزرگ و یا شبیه یک تکه فناوری به نظر نمی‌رسند. در نگاه اول به نظر می رسد که من یک جفت Wayfarers معمولی با لنزهای شفاف دارم – تا زمانی که من نیستم و آنها شبیه عینک آفتابی هستند. اگر برای جانی ناکسویل به اندازه کافی خوب است، برای من به اندازه کافی خوب است.

اما چرا آن چیزی که من در حال برنامه ریزی هستم متفاوت از بررسی خالص Ray-Ban Meta به عنوان عینک آفتابی می کند؟ استفاده مداوم از عینک با استفاده از عینک آفتابی تنها زمانی که در یک روز آفتابی از خانه خارج می شوید بسیار متفاوت است. بهترین عینک‌ها همان‌هایی هستند که فراموش می‌کنید به چشم می‌زنید، مثل اینکه مقداری ناراحتی وجود دارد، این به یک مشکل دائمی تبدیل می‌شود که نمی‌توانید به آن فکر نکنید. با تغییر از جفت فریم‌های معمولی‌ام Gottï Switzerland به Wayfarers پیشرفته‌تر از نظر فناوری، در حال پرش به سمت انتهایی هستم تا به میلیون‌ها عینک‌دار دیگر اطلاع دهم که آیا ارزش انجام همین کار را دارند. من همچنین به طور کلی پتانسیل فناوری پوشیدنی را دوست دارم، چه روی صورت، مچ دست، انگشت یا بدنم باشد.

بعد از یک هفته چطور بود؟ من قطعا می توانم Ray-Ban Meta را روی صورتم احساس کنم و آنها پس از یک روز کامل کار در آنها فرسوده می شوند. اما در بیشتر موارد، فراموش می کنم که آنها را می پوشم. متوجه شدم که یکی از پدهای بینی کمی ساییده می شود، اما با “ساییدگی” آنها کاهش یافته است و می دانم که بیشتر از جفت دیگرم آنها را روی صورتم تنظیم می کنم تا نقطه شیرین راحت را پیدا کنم. اما آن‌ها خیلی سنگین نیستند و سر نمی‌خورند و احساس تعادل نمی‌کنند. تا حدود پنج یا شش ساعت بعد از پوشیدن آنها نیازی به درآوردن آنها نداشتم. در این مرحله معمولاً پل بینی من کافی است. آیا این آزمایش من را قبل از شروع واقعی خراب می کند؟ اجازه دهید به آن برگردم.

آیا آنها به اندازه کافی باهوش هستند؟

تناسب اندام و راحتی بسیار مهم هستند، اما من عمدتاً Ray-Ban Meta را برای فناوری و ویژگی‌ها می‌پوشم. به این ترتیب، همه چیز باید مفید، لذت بخش و جذاب باشد. در غیر این صورت عینک معمولی ام را می زنم. من به دو دلیل اصلی به سمت Ray-Ban Meta کشیده شدم: من زیاد هدفون استفاده می کنم و واقعاً عکس گرفتن را دوست دارم. دسترسی مداوم به دوربین و یک جفت بلندگو روی صورتم و هندزفری واقعا برایم جذاب بود.

اما برای رسیدن به این نقطه واقعاً نیاز به “مشخصات برتر” و در نتیجه گران‌ترین Ray-Ban Meta، لنزهای انتقالی و همه چیز است، و می‌دانم که آنها به اندازه یک هدفون عالی از نظر صوتی چشمگیر نیستند یا عکس‌هایی مانند آن را نمی‌گیرند. سامسونگ گلکسی اس 24 اولترا. پس چرا به این همه زحمت و هزینه رفت؟ من انتظار ندارم Ray-Ban Meta جایگزین هیچ یک از این محصولات دیگر شود. من می‌خواهم عینک‌های هوشمند مکمل آن‌ها باشد، راحتی بیشتری به من بدهد و به من یک خروجی خلاقانه دیگر برای کاوش با دوربین بدهد.

این همه آن چیزی است که من تا به حال از عینک هوشمند می‌خواستم، اما این اولین باری است که طراحی کلیدی، لنزها و عناصر راحتی با فناوری مناسب ترکیب می‌شوند تا برای من کارساز باشد. آیا من همیشه از Ray-Ban Meta استفاده می کنم و عینک های دیگرم را کنار می گذارم؟ هدف من در ابتدا این بود، اما حتی پس از تنها یک هفته از داشتن آنها، می توانم ببینم که این احتمالاً کار نخواهد کرد. من به آن مانند پوشیدن کت و شلوار برای سر کار نگاه می کنم و سپس به خانه می آیم و عرق می ریزم. Ray-Ban Meta برای روزهایی که من خارج از خانه هستم، در داخل و خارج از خانه، عالی هستند. اما وقتی می‌خواهم در خانه بنشینم و استراحت کنم یا فقط به صفحه‌ای در دفتر کارم خیره شوم، عینک‌های سبک‌تر، کمتر قابل توجه و غیرهوشمندم که نیازی به شارژ ندارند، انتخاب بهتری هستند.

زندگی با عینک هوشمند

اما حتی با این تصمیم که دیگر عینک‌هایم را کاملاً نادیده نگیرم، من همچنان تحت تأثیر استفاده از Ray-Ban Meta و روشی که پس از مدت کوتاهی استفاده می‌شود تقریباً نامرئی می‌شوند. من آنطور که در ابتدا برنامه ریزی کرده بودم در آزمایش همه جانبه نیستم، اما احتمالاً در آینده به نفع Ray-Ban Meta نسبت به عینک معمولی من، تقسیم 70/30 خواهد بود. زمان هیجان انگیزی است.

Ray-Ban Meta از بسیاری از مشکلاتی که من را از امتحان کردن عینک های هوشمند قبلی به عنوان جفت اصلی من باز داشت، اجتناب کرده است، و آنها اولین جفت عینک هوشمندی خواهند بود که در واقع می توانم تقریباً همیشه از آن استفاده کنم. اما اکنون آزمایش این است که آیا آنها واقعاً مفید هستند و دوربین به طور خلاقانه ای هیجان انگیز است، چگونه متا به بهبود عملکرد ادامه می دهد، و آیا آنها در طول زمان به همین شکل باقی می مانند – یا عمر طولانی برای حفظ علاقه من ندارند.

این اولین قدم در زندگی Ray-Ban Meta من است و من در مورد سفرم با آنها در آینده خواهم نوشت.

توصیه های سردبیران