ناسا حقیقت ترسناک پشت Cannibal CME را فاش می کند: بدترین عامل طوفان خورشیدی زمین

انتظار می‌رود تا چند ساعت دیگر، زمین شاهد طوفان ژئومغناطیسی کلاس G1 باشد. این طوفان کوچک توسط یک ابر پرتاب جرم تاجی (CME) ایجاد خواهد شد که ضربات سریعی را به زمین وارد می کند. انتظار نمی رود که طوفان شدید باشد. و یکی از دلایل این امر این است که ابر CME یک CME آدمخوار نیست. این نوع خاص از CME یکی از خطرناک ترین پدیده های خورشیدی در هنگام ایجاد طوفان های خورشیدی در نظر گرفته می شود. اخیراً رصدخانه خورشیدی و هلیوسفری ناسا (SOHO) چنین CME را شناسایی کرده است که خوشبختانه در حال دور شدن از زمین بود. پس چه چیزی آنها را اینقدر ترسناک می کند و چرا با بدترین طوفان های خورشیدی در سیاره ما همراه هستند؟ در زیر بیابید.

بر اساس گزارش SpaceWeather.com، “CME های آدم خوار در ایجاد طوفان های ژئومغناطیسی و شفق های قطبی عالی هستند. هنگامی که دو CME با هم ادغام می شوند، فشرده سازی امواج ضربه ای و میدان های مغناطیسی تقویت شده ایجاد می کند که می تواند سوراخ هایی را در مغناطیس کره زمین ایجاد کند و در را برای طوفان های قدرتمند باز کند. برخی از بزرگترین طوفان های ژئومغناطیسی در تاریخ ثبت شده احتمالاً توسط CME های آدمخوار ایجاد می شوند.

CME های آدمخوار می توانند باعث طوفان های خورشیدی ویرانگر شوند

در یک توالی دقیق از رویدادها، ناسا دقیقاً نحوه عملکرد CME آدمخوار را توضیح داد. هر زمان که چندین ابر CME وجود داشته باشد که از یک مکان آزاد شوند، ابری که بعداً خارج می‌شود می‌تواند ابر جلویی را تصاحب کند تا زمانی که روشن‌تر و سریع‌تر از آن باشد. همانطور که CME ضعیف تر را جذب می کند، بار مغناطیسی را جمع می کند و بیشتر تقویت می شود. این به عنوان CME آدمخوار شناخته می شود.

از آنجایی که یک CME آدمخوار ابرهای متعددی را مصرف می کند، شدت کل آنها بسیار زیاد است. هنگامی که آنها در نهایت به زمین برخورد می کنند، نیروی ترکیبی ذرات CME به راحتی میدان مغناطیسی زمین را مختل می کند و باعث ایجاد طوفان های خورشیدی قدرتمند می شود. همچنین اعتقاد بر این است که طوفان خورشیدی که در 23 آوریل رخ داد توسط یک CME آدمخوار ایجاد شده است.

چنین طوفان هایی می توانند بیش از حد معمول خسارت وارد کنند. آنها می توانند به ماهواره های کوچک آسیب بزنند، شبکه های تلفن همراه، جی پی اس را تحت تاثیر قرار دهند و حتی با افزایش پتانسیل مغناطیسی به مقدار زیاد، تهدیدی برای الکترونیک زمینی و شبکه های برق باشند.

نحوه رصد خورشید توسط ناسا سوهو

SOHO ناسا (رصدخانه خورشیدی و هلیوسفر) ماهواره ای است که در 2 دسامبر 1995 به فضا پرتاب شد. این یک پروژه مشترک بین ناسا و آژانس فضایی اروپا (ESA) برای مطالعه خورشید، جو آن و اثرات آن بر منظومه شمسی است. SOHO با 12 ابزار علمی مانند تلسکوپ تصویربرداری فرابنفش شدید (EIT)، تصویرگر داپلر مایکلسون (MDI)، LASCO (زاویه بزرگ و طیف سنجی تاج سنج) و سایر ابزارها، تصاویری از تاج خورشیدی می گیرد، سرعت و میدان های مغناطیسی را اندازه گیری می کند. سطح خورشید را مشاهده می کند و تاج ضعیفی را در اطراف خورشید مشاهده می کند.