ناسا: تصاویر ماهواره ای نشان می دهد که قفسه یخی قطب جنوب سریعتر از آنچه تصور می شد در حال فروپاشی است

تجزیه و تحلیل ماهواره ای روز چهارشنبه نشان داد که یخچال های ساحلی قطب جنوب سریع تر از آن چیزی که طبیعت بتواند یخ های در حال فروپاشی را بازسازی کند، کوه های یخ می ریزند و تخمین های قبلی از تلفات بزرگ ترین صفحه یخی جهان در 25 سال گذشته را دو برابر می کند.

اولین مطالعه در نوع خود که توسط محققان آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا (JPL) در نزدیکی لس آنجلس انجام شد و در مجله نیچر منتشر شد، نگرانی‌های جدیدی را در مورد سرعت تضعیف قفسه‌های یخی شناور قطب جنوب و تسریع افزایش سرعت تغییرات آب و هوایی ایجاد می‌کند. سطح دریای جهان

نتیجه اصلی این مطالعه این است که از دست دادن خالص یخ قطب جنوب از یخ های ساحلی که به اقیانوس می شکند تقریباً به اندازه مقدار خالص یخی است که دانشمندان قبلاً می دانستند به دلیل نازک شدن ناشی از ذوب شدن در قفسه های یخی از بین می رود. زیر گرم شدن دریاها

تجزیه و تحلیل نتیجه گرفت که ترکیب، نازک شدن و شکسته شدن باعث کاهش 12 تریلیون تنی توده قفسه های یخی قطب جنوب از سال 1997 شده است که دو برابر تخمین قبلی است.

به گفته چاد گرین، دانشمند JPL، نویسنده اصلی این مطالعه، تلفات خالص ورقه یخی این قاره به تنهایی در ربع قرن گذشته، تقریباً 37000 کیلومتر مربع (14300 مایل مربع) را پوشش می دهد، منطقه ای تقریباً به اندازه سوئیس.

گرین در انتشار خبری ناسا درباره این یافته ها گفت: قطب جنوب در لبه ها در حال فروپاشی است. و همانطور که قفسه های یخی کوچک و ضعیف می شوند، یخچال های طبیعی عظیم این قاره تمایل دارند تا سرعت افزایش سطح جهانی سطح دریا را افزایش دهند.

عواقب آن می تواند بسیار زیاد باشد. او گفت که قطب جنوب دارای 88 درصد پتانسیل سطح دریا از تمام یخ های جهان است.

قفسه های یخی، لایه های شناور دائمی آب شیرین یخ زده متصل به خشکی، هزاران سال طول می کشد تا شکل بگیرد و به عنوان پشتوانه ای عمل کند که یخچال های طبیعی را نگه می دارد که در غیر این صورت به راحتی به داخل اقیانوس می لغزند و باعث بالا آمدن دریاها می شوند.

هنگامی که قفسه های یخ پایدار هستند، چرخه طبیعی طولانی مدت زایش و رشد مجدد اندازه آنها را نسبتا ثابت نگه می دارد.

با این حال، در دهه‌های اخیر، گرم شدن اقیانوس‌ها قفسه‌های زیرین را ضعیف کرده است، پدیده‌ای که قبلاً توسط ارتفاع‌سنج‌های ماهواره‌ای ثبت شده بود که ارتفاع متغیر یخ را اندازه‌گیری می‌کرد و به گفته ناسا میانگین تلفات 149 میلیون تنی در سال را از سال 2002 تا 2020 نشان می‌داد.

تصاویر از فضا

برای تجزیه و تحلیل، تیم گرین تصاویر ماهواره‌ای را از طول موج‌های مرئی، مادون قرمز حرارتی و راداری برای نقشه‌برداری از جریان یخ و زایمان از سال 1997 با دقت بیشتری نسبت به قبل از بیش از 30000 مایل (50000 کیلومتر) از سواحل قطب جنوب ترکیب کردند.

تلفات اندازه‌گیری‌شده توسط زایش‌ها به‌اندازه‌ای پیشی‌گرفته از تجدید طبیعی قفسه یخی به حدی که محققان دریافتند که قطب جنوب تا پایان این قرن بعید است به سطح یخبندان قبل از 2000 بازگردد.

فروپاشی سریع یخچال‌ها، مانند نازک شدن یخ، در غرب قطب جنوب، منطقه‌ای که بیشتر تحت تأثیر جریان‌های اقیانوسی گرم می‌شود، بارزتر بود. گرین گفت، اما حتی در شرق قطب جنوب، منطقه‌ای که مدت‌ها تصور می‌شد که قفسه‌های یخی آن کمتر آسیب‌پذیر هستند، «ما شاهد ضررهای بیشتری نسبت به سود هستیم.

گرین گفت، یکی از رویدادها در شرق قطب جنوب که جهان را شگفت زده کرد، فروپاشی و فروپاشی قفسه یخی عظیم Conger-Glenzer در ماه مارس بود که احتمالاً نشانه ای از تضعیف بیشتر در آینده است.

اریک وولف، استاد پژوهشی انجمن سلطنتی در دانشگاه کمبریج، به تحلیل این مطالعه از رفتار ورقه یخی قطب جنوب شرقی در دوره‌های گرم گذشته و مدل‌هایی برای آنچه ممکن است در آینده رخ دهد، اشاره کرد.

ولف در تفسیری بر مطالعه JPL نوشت: «خبر خوب این است که اگر به 2 درجه گرمایش جهانی که توافقنامه پاریس وعده داده است پایبند باشیم، افزایش سطح آب دریاها به دلیل یخ‌های قطب جنوب شرقی باید متوسط ​​باشد».

او گفت، با این حال، شکست در محدود کردن انتشار گازهای گلخانه‌ای، خطر افزایش چندین متری سطح دریا را در چند قرن آینده دارد.